De Vrije Bond, een schaduw van zichzelf, zoals radicaal links?
Door Kameraad OndergetekendDe Vrije Bond! Van wat een organisatie werd ik een paar jaar geleden lid. Revolutionair, maar een verwelkomende plek. Een enorme verscheidenheid aan mensen actief in allerlei bewegingen, samen in één grote massa-organisatie. Vanzelfsprekend waren er in die Vrije Bond dus ook allemaal uiteenlopende ideeën te vinden, en dat vierden we. Die organisatie, die een speciaal plekje in mijn hart had veroverd, heb ik helaas zien veranderen naar een orthodoxe anarchoïde schaduw van zichzelf.
De tekens aan de wand zijn legio. Sprekend vind ik bijvoorbeeld hoe nu mensen bij de Vrije Bond aankomen, met het idee, dat de Vrije Bond een verlengstuk van XR is. Dan zou je je af moeten vragen wat en waar het mis is gegaan. Ook recent, en ernstiger nog, was het voorval dat gebeurde nadat iemand reageerde op de val van het kabinet met een oproep tot actie. Een vanzelfsprekend initiatief, lijkt mij. Niets is minder waar. De initiatiefnemer werd gepest vanwege zijn oproep, een oproep tot actie. “Vrijheid van associatie”? Waar is dit misgegaan?
De Vrije Bond weigert actie te ondernemen. Waar was ook de kritiek van de Vrije Bond op de overheid na bijvoorbeeld de toeslagenaffaire? Al die schandalen bij de staat, dat zou toch koren op onze molen moeten zijn, een 1-2tje? Als we ons dan vergelijken met XR, een beweging die zich normaliter inzet tegen klimaatverandering, die wel die kritiek uit en wel initiatief neemt… en vervolgens verdiend daar de credits voor krijgen en volop in de aandacht staan.
Dan moet je je afvragen wat er mis is gegaan.
In plaats van actie te ondernemen en initiatief te tonen lijkt de Vrije Bond wel all-in te gaan op een giftige variant van woke, en in zo’n mate, dat de beweging zichzelf kapot maakt, verdeeldheid creëert, en er een giftige sfeer is ontstaan die je autoritair kan noemen.
Ik werd lid van een kameraadschappelijke club. Onderlinge verdeeldheid is mij een gruwel. En we hebben elkaar toch juist ook zo hard nodig! In een boze wereld, gedomineerd door kapitaal en staat, met een steeds harder schreeuwend fascisme… in deze wereld hebben wij elkaar, kameraden, harder nodig dan ooit. Je zou het niet zeggen, als je kijkt naar de Vrije Bond: die kiest uitsluiting, giftige orthodoxe omgangsvormen en het wegpesten van mensen die niet “anarchistisch genoeg” zouden zijn.
Dan is het toch geen raadsel waarom zoveel mensen die zich aansluiten ook snel hun enthousiasme weer verliezen? Dat mensen die mogelijk geïnteresseerd zijn zich toch terugtrekken?
Ook het militante veganisme kan beschouwd worden als een afstotende tendens. Restaurants bestormen om mensen te ‘overtuigen’ geen vlees te eten? Dat wordt zeker niet verwelkomt door verreweg de meeste mensen. Je moet je dan toch eens af vragen waar je mee bezig bent; het helpt je eigen anarchistische narratief niet bepaald vooruit als er zulke dwang tegen mensen gebruikt wordt.
Wij, de Vrije Bond, staan voor een splitsing. We kunnen, nee we moeten, kiezen. Rechtdoor gaat de overprincipiële anarchist die op een toxic manier mensen uitsluit, soms op basis van de meest minuscule dingen, die ook nog vooral afwacht op de revolutie. De revolutie die op deze manier nooit gaat komen. Naar links gaat hij die zich openstelt voor de problemen en initiatieven van anderen en die ook actief ondersteunt.
De arbeidersklasse is met de huidige koers de vergeten klasse geworden. Haast niemand denkt nu nog aan de armen, de arbeiders, en anderen. Dat deze groep naar rechts is getrokken komt zeker ook door ons gebrek aan initiatief, actie en onze gesloten houding. “Ons” bedoel ik hier ook in bredere zin dan alleen de Vrije Bond, maar wij dragen met iets van 1000 leden (toch?) ook zeker wel een aandeel!
Het laatste probleem wat ik hier wil aanstippen is het gebrek aan cohesie, solidariteit en teamspirit. Een enorm probleem is de eilandjesvorming, doorgeslagen individualisme en de onhoudbare drang om “een betere anarchist” te zijn dan de ander. Concurrentie dus, en op die manier word je nooit een team en speel je niks klaar, hooguit speel je jezelf uit elkaar.
Maar ik ben geen anarchist geworden om bij de pakken neer te gaan zitten en het allemaal maar te laten gebeuren. En jij toch ook niet? Laten we organiseren en vechten en zorgen dat de Vrije Bond weer die club wordt, waar we ooit lid van werden.
